Eczeem genezen: mogelijk? 

Een open brief aan de medische wereld

*Update 24 mei 2022: m’n open brief naar “De Orde Der Geneesheren” die ik op 30 juli 2013 had verzonden, werd in totaal meer dan 19349 keer (!) gedeeld. Deze site was tot 2 keer gehackt en de teller is nu verdwenen, maar hier is er nog een snaphsot die ik had gemaakt als referentie. De brief vind je onderaan!

Tot op heden heb ik nog steeds geen antwoord van ‘De Orde’ ontvangen op mijn open brief van 2013. Eczeem-patiënten krijgen nog steeds cortisone-zalfjes, die volgens mijn ervaring en die van 10.000den andere ervaringsdeskundigen over de hele wereld, meer kwaad dan goed doen.

‘De Orde‘ ziet onder andere toe op de volksgezondheid door  artsen te controleren, en de genezingsprotocollen voor ‘patiënten’ te overzien etc. Maar ‘De Orde’ legt ZERO verantwoording af aan het volk, is niet democratisch verkozen en er is geen transparantie. Tijd voor grote hervormingen, want de garantie dat er geen belangenvermenging is met de pharma-industrie is er absoluut niet. Vele getuigenissen van (ex)dokters die onder druk worden gezet om ‘in hun gareel te lopen’ zijn legio, alsook de pharma-industrie die dokters ‘belonen’ om bepaalde medicatie voor te schrijven. Gezondheid als verdienmodel: in de vuilbak ermee. Gezondheid is en blijft een mensenrecht & een vrije keuze.

De laatste maanden kreeg ik regelmatig de vraag van vrienden en ook van volstrekt onbekenden, of ze onderstaande brief nog eens konden lezen, omdat er veel informatie in stond. Ook omdat die brief hoop gaf, gezien het verslag/bewijs van mijn eigen genezing. De (lange) brief, zoals toen geschreven, kan je ook lezen. Delen mag, uiteraard.

==================

Beste Medische Wereld,

ik schrijf u in de brief hieronder aan als geneesheer, dat schrijft vlotter.

Het mag gezegd worden: u doet vele ongelooflijke en fantastische zaken! Om er maar enkele te noemen: in het midden van de nacht klaar staan voor een zieke wanneer u van wacht bent, spoedoperaties uitvoeren en mensen redden van de dood bij zware accidenten, en in vele gevallen bent u een bron van inspiratie en kennis. Ik heb, met andere woorden, veel respect voor uw studies, uw toewijding voor uw werk, uw status als geneesheer, wie u bent en wat u doet, want ook: zonder uw zorgen waren verschillende vrienden en familieleden er gewoon niet meer.

Tegelijkertijd stel ik u graag enkele vragen: naast alles wat u goed en fantastisch doet, is het wél mogelijk dat u zich bij de behandeling van oa. eczeem grondig vergist? Dat u bepaalde zaken volledig over het hoofd ziet? Zaken, mocht u die meenemen in de behandeling van eczeem bij uw patiënten – en dat zijn er gigantisch veel in België en Nederland – een levensgroot verschil kunnen uitmaken, met zelfs het realiseren van genezing?

Ik zal u kort vertellen wat ik u te zeggen heb. Mijn volledige verhaal kunt u vroeg of laat lezen in het boek dat ik daarover aan het schrijven ben; met de intentie om mensen te informeren dat het mogelijk is, om opnieuw een mooie stralende huid te krijgen, zonder medicatie, cortisone- en andere onnatuurlijke zalf. *Update* dat boek is er nog niet gekomen, ik realiseerde dat er in deze brief al enorm veel info stond; ik ben een ander boek aan het schrijven (blijf op de hoogte wat er in mijn creatieve universum gebeurt)* Als ik het kan, kan iedereen het. En natuurlijk ben ik niet de enige! En zijn er zeker en vast mensen die het nog veel harder te verduren hebben als ik, dat weet ik best. Mijn punt is dat er steeds meer en meer mensen genezen op een natuurlijke manier, of in combinatie met uw kunde.

Het zijn nu net dergelijke ‘volksverhalen‘ die me de moed gaven te blijven geloven om te zoeken naar een weg voor genezing. Of het nu via uw klassieke, de natuurlijke geneeskunde of in combinatie gebeurt maakt mij weinig uit, uiteindelijk is het resultaat dat van belang is. Voor u is mijn brief wellicht één van de vele anekdotische bewijzen die geen wetenschappelijke waarde hebben. Maar niets is minder waar!! Dergelijke verhalen, uit het echte leven gegrepen en niet uit een gecontroleerd laboratorium dat nooit of te nimmer met alle variabelen van het leven rekening kan houden, hebben al lang het kritische punt van wetenschappelijke significantie bereikt. Het zou niet meer dan wetenschappelijk correct zijn daar op een onbevooroordeelde, neutrale manier onderzoek naar te doen, in plaats van dit alles te banaliseren vanuit het onterechte, hoogmoedige geloof, dat dit alles ronduit waardeloos is.

Als uzelf, of één van uw geliefden de diagnose zou krijgen van ongeneeslijk ziek te zijn, met als enige optie via medicatie het leven zo draaglijk mogelijk maken, of een waardige dood,…  dan heb je nog altijd de keuze om ook maar om open te gaan staan voor andere, natuurlijke manieren van genezen. In zo`n situatie zou u misschien begrijpen, en vooral levendig voelen, wat ik bedoel. Zolang u daar geen ervaring mee hebt, rechtstreeks of via uw patiënten, vind ik dat U het recht niet heeft om geneesmiddelen voor te schrijven die in bepaalde gevallen een radicaal tegenovergesteld effect hebben.

Eczeem is ongeneeslijk, zegde u mij toen ik 8 jaar was

Zoals u weet, zagen we elkaar de eerste keer toen ik ongeveer 8 jaar was, ik zat toen in het derde studiejaar (1986). Ik was onder de indruk van uw praktijk, al de diploma`s aan uw muur, de wetenschappelijke naam van mijn specifieke eczeem en al het beeldmateriaal dat u liet zien om uit te leggen hoe mijn eczeem ontstond… met de officiëel klinkende boodschap dat het niet te genezen was. Ik herinner het me nog levendig, ook de grote machteloos dat uw verdict mij gaf. Eczeem, zo vertelde u me, kon enkel in toom kon worden gehouden via uw juist voorgeschreven medicatie en was ongeneeslijk.

Wel, in dankbaarheid voor het toenmalige advies, het hielp inderdaad om mijn huid bij momenten gaaf te krijgen, toch zeg ik u, u heeft het bij het verkeerde eind gehad, althans wat mij betreft. *Update: en ook wat betreft de steeds groter wordende groep van cortisone-verslaafden; wat uiteraard goed is voor uw portefeuille.

Staat u het me even toe dit alles nader te verklaren.

Onuitstaanbare jeukaanvallen, bebloed & krabbend wakker worden, ik wens het niemand toe

De eczeem verscheen eerst heel onschuldig op één van mijn middelvingers, en groeide langzaam uit, over een periode van 15 jaar, over mijn volledige twee handen, uiteindelijk tot over mijn hele lichaam, mijn gezicht, armen, benen,… . Het grootste deel van mijn twintiger jaren heb ik dus al eczeem-lijdend doorgebracht, en dat was geen lachtertje, dat kan ik u verzekeren.

Ik heb me gigantisch geschaamd voor de lelijke, opengebarste huid op mijn vingers en de rode vieze vlekken in mijn gezicht. Bij perioden dagen, weken, maanden, jaren, amper durven buiten komen omdat ik mezelf lelijk vond. Ik schaamde me dood. Creatief omgaan met kledij om de eczeem te verbergen, op café in mijn universiteitsjaren mijn pint zo leren vastnemen dat mijn vrienden mijn opengebarsten vingers niet konden zien. Met de angst in mijn lijf zitten dat de eczeem hopelijk zou verminderen bij die date voor volgende week… onuitstaanbare zware jeukaanvallen te verwerken krijgen, ook overdag en in de klas, ik wens het niemand toe.

 Ontelbare slapeloze nachten heb ik gekend, evenveel pottekes zalf op mijn lijf gesmeerd en alle soorten crèmes uitgetest want na een tijd kon mijn huid niets meer verdragen.

Zoveel dokters en specialisten bezocht, ziekenhuis-testen gedaan, en ik kreeg altijd hetzelfde te horen: “het enige wat we kunnen doen is je cortisone zalf voorschrijven en medicatie tegen de jeuk: het is ongeneeslijk, misschien gaat het vanzelf weg, maar we kunnen er niets aan doen. Bovendien vinden we, via al de testen, niets waar je allergisch voor zou zijn, je zult ermee moeten leren leven”. 

Schreiend van de pijn, bezweet wakker worden van mijn eigen gekrab, met bebloedde handen en lakens, opengebarstten huid, zonder mijn vingers te kunnen plooien. Bij momenten dacht ik mezelf te kunnen scheren met mijn vingers, zo ruw en hard was de huid geworden, of erger, dat mijn vingers zouden wegrotten en eraf zouden vallen. De foto’s hier vallen nog mee, ik heb erger meegemaakt.

Waarom heeft u nooit gevraagd naar mijn eetgewoonten en levensstijl?

Wat ik niet begrijp, is dat u, tijdens al die jaren dat u mij behandelde, nooit maar één keer heeft gevraagd naar, om maar één van de vele voorbeelden te noemen: mijn eetgewoonten. Dit is absurd! U heeft zoveel jaren gestudeerd en heeft toegang tot de meest technologische & wetenschappelijke middelen, maar u hield geen rekening met de eenvoudige realiteit dat wat ik eet en drink misschien een invloed heeft op mijn gezondheid. Absolute waanzin. Mocht u me toen die vraag gesteld hebben, dan had u direct geweten dat ik, zoals zovele kinderen, heel graag snoep en suiker at, en naast mijn dagelijks glaasje melk graag frisdrank dronk. Haast dagelijks na het school effe langs de snoepwinkel om wat dracula tanden te gaan halen, een toverbol… boterhammen rijkelijk volgesmeerd met nutella, `s morgens cornflakes, met hier en daar een cola, sprite, snickers… en ne raider, wat ondertussen twix geworden is.

Als u mij toen echt had onderzocht, en als uw hoogstwetenschappelijke en onaangename allergietesten ook het effect van suiker en melk onderzochten, had u me wellicht een voorschrift gegeven om mijn suikergebruik via snoep, dessert en allerhande andere zaken stapsgewijs te verminderen om dat uiteindelijk helemaal te verbannen uit mijn leven. U had ontdekt dat melk en zuivelproducten niet goed voor mij waren.

En met een beetje mensenkennis was het u ook direct opgevallen dat ik als kind en zeker in mijn latere studiejaren enorm leed onder stress en druk op school en het unief. Mocht u daarop doorgevraagd hebben, zou u te weten gekomen zijn dat de school en het unief me nutteloze dingen deden vanbuiten blokken, die je achteraf toch allemaal vergeet, en extreem prestatie gericht was dat er geen ruimte was voor echte vreugdevolle creatieve expressie.

*Update Ja, u had me echt kunnen helpen, maar U volgde blindelings het voorgeschreven ‘eczema’-protocol – al decennia lang. Nog steeds, ook al decennia lang, ook al werkt het niet en geraken steeds meer mensen verslaafd aan cortisone, met alle gevolgen vandien.

Ik keek naar u op, en vertrouwde u met mijn leven: mijn gezondheid.

Ik weet niet of u dit zich goed realiseert, maar in plaats van mij echt te helpen heeft u mij meer dan 10 jaar lang van het kastje naar de muur gestuurd, ontelbare en dure zalf voorgeschreven die alleen maar op korte termijn werkten, en bij lang gebruik simpelweg ongezond en verslavend waren: maar dat had u me nooit gezegd! Terwijl ik nu op wetenschappelijke sites lees dat dergelijke cortisone zalf maar enkele weken na elkaar mag gebruikt worden. U liet het mij jaren en jaren gebruiken (!!!) en wanneer ik eens naar een andere (huid)dokter ging, vroeg die niet eens naar mijn cortisone gebruiksverleden. *Update: Dat laten jullie allemaal rustig gebeuren, maar als een yoga-leraar per ongeluk een stinkende scheet laat is dat een kwakzalver.

Laat me duidelijk zijn, ik beschuldig u niet. Ik wijs u enkel op uw verantwoordelijkheid, een recht dat ik wel verdiend heb medunkt na meer dan 10 jaar braaf uw onsuccesvolle behandeldingen gevolgd te hebben, om het daarna met vallen en opstaan dan maar zelf op te lossen. Met alle leed, pijn, vedriet en zelfmoordneigingen vandien. Ik weet dat u me in uw beste vermogen behandelde, u legde immers de beroepseed van Hippocrates af, waarin u beloofde de zuiverheid van uw (genees)kunst en leven te bewaren. Wat u al regelmatig fantastisch bewezen heeft bij het behandelen van zware ziektes en aandoeningen én met operaties in mijn vrienden- en kennissenkring.

Maar toch, in alle eerlijkheid, ik vraag me af of u die eed echt heeft begrepen – in relatie tot de behandeling van eczeem (* Update: en vele andere ziekten trouwens ook). Althans, zo heb ik het, als ik erop terug kijk, niet ervaren. U behandelde me al die jaren als een nummer, zonder dan ook maar één milimeter verder te kijken dan al die boekenkennis en voorgekauwde diagnoses en voorschriften. Vanaf wanneer ik al uw voorgeschreven medicinale zalf uit mijn nachtkastje puilde in de vuilbak smeet heeft het nog lang geduurd vooraleer al die onnatuurlijke rommel uit mijn lijf en huid was: ik heb afgezien. *Update: Maar daar heeft u me NOOIT voor gewaarschuwd, en er was helemaal GEEN opvolging nadien. Patiënten verslaafd maken aan zalven die niet helpen, wat een lucratief verdienmodel. Ondertussen zijn er heuse zelfhulpgroepen op Facebook en andere social media waar vele duizenden cortisone-gedupeerden elkaar vinden en ondersteunen in hun helingsproces, waar jullie gefaald hebben.

Wat als er veel meer meespeelt onder de symtponen die u behandelt?

Ik vraag me werkelijk af of u echt open staat voor wat ik u nu vertel. Om eens verder te kijken dan enkel een oppervlakkige symptoon behandeling. Ik zeg en bewijs het u met mijn voorbeeld en foto`s: eczeem is te genezen.

Enkel in grote stress situaties, tijdens emotioneel heftige tijden of een langere periode van ongezonde levensstijl komt die nog heel even subtiel piepen – al dan niet met een wat jeuk `s nachts of overdag, en daar ben ik dankbaar en blij om. Want mijn huid is voor mij een soort van graadmeter geworden hoe ik ervoor sta, zodat ik dan de verantwoordelijkheid voor mijn eigen gezondheid naar een nieuw niveau kan tillen – wat u op geen enkele manier, nooit of te nimmer, heeft gestimuleerd. En in de dikke twintig jaar dat ik tegen eczeem heb gestreden, weet ik als ondertussen doorgewinterde ervaringsdeskundige, dat daar de sleutel tot genezing ligt: zelf verantwoordelijkheid opnemen voor de eigen gezondheid en levensstijl, in al haar facetten. Waarbij ik het vertrouwen heb dat ik mezelf ook een andere, zachtere graadmeter mag gunnen – het is alleen dat ik aan deze zo gewend ben geraakt.

Ik vraag me af of ik wettelijk gezien het woord ‘genezen’ wel mag gebruiken? Of dien ik daar eerst een diploma van geneesheer voor te hebben? Er zijn al voldoende verhalen van mensen die aangeklaagd werden omdat ze spraken over genezing om zo andere mensen te helpen, zonder dokter of specialist te zijn. Wel, ik doe hier beroep op mijn recht tot vrije meningsuiting, om andere eczeem lijders te informeren over mijn genezing, en ook u daarvan op de hoogte te brengen.

Natuurlijk, er dienen grenzen getrokken te worden: er lopen vele kwakzalvers rond die denken het warm water te hebben uitgevonden, die mensen ronduit bedriegen met onwetenschappelijk alternatief genezingsgezwets. Zo ben ik er velen tegen gekomen. Op dezelfde manier zoals er hier en daar incompetente doktoren in ziekenhuizen werken en foutieve diagnoses stellen, fouten maken tijdens operaties, en geneesheren die liever medicatie voorschrijven in plaats van de patiënt echt te helpen. *Update: In de US sterven er jaarlijks 250.000 tot 440.000 mensen door medische fouten, hoeveel in Europa en in België? Als er één yoga-leraar verantwoordelijk is voor een spierverreking van een sceptische wetenschapper staat deze charlatan direct op de voorpagina.

Na meer dan 10 jaar uw advies voor waarheid te hebben genomen, was het duidelijk dat uw expertise niets hielp. Ik sloeg een totaal andere weg in en genas mezelf uiteindelijk.

In mijn 20-jarige zoektocht naar genezing van eczeem heb ik ontdekt dat er zowel in de alternatieve als in de klassiek medische wereld ongelooflijk fantastische als incompetente mensen zitten. En natuurlijk, wie ben ik om te zeggen of iemand incompetent of fantastisch is? Uiteindelijk is dat ook zeer relatief, ik kan alleen spreken voor mezelf, en die ervaring en informatie vrijblijvend delen. Het is vooral een kwestie van even je gezond verstand en goed onderscheidingsvermogen te gebruiken, om te doen wat het beste voelt en lijkt voor je eigen gezondheid.

En dat is wat ik, zoals ik u schreef, wat ik heb gedaan: na een dikke 10 jaar naar uw woord als waarheid te hebben geleefd, ben ik een hele andere weg ingeslagen, en gingen mijn ogen open. *Update: al een geluk vond ik toch nog ‘officiële’ dokters die jullie protocollen niet als oogkleppen gebruiken, maar die gezondheid op een holistische manier benaderen. Zij zijn echte helden, die hun Eed

Met vallen en opstaan leerde ik over het effect van voeding op mijn lichaam en mijn verteringsorganen. Mijn maag en mijn darmen houden niet echt van suiker, en zijn alles behalve blij met melk en zuivel. Ik leerde dat mijn lichaam al die rommel niet goed kon verteren, waardoor al dat afval dat daar bleef zitten dan maar via mijn huid werd uitgescheiden, wat, onder andere, de eczeem veroorzaakte.

Ik leerde dat ik als kind als vanzelf op een natuurlijke en correcte manier ademde, maar dat ik dat bij het groter worden had verleerd. Ook en vooral omdat er niemand was, geen enkele dokter, leraar op`t school of professor in de unief, die me daar attent op maakte en me daarin kon onderwijzen.

Ik leerde dat een correcte, goede ademhaling mijn stress naar rust kon transformeren, veel beter dan uw medicatie en zonder bij-effecten. Vele specifieke meditatie technieken hebben me ook geholpen, en ja, daar heb ik ook met vallen en opstaan het kaf van het koren moeten leren onderscheiden, de ene meditatietechniek & leraar is de andere niet. Bij momenten kon ik zien dat mijn huid zienderogen beter werd door regelmatig te mediteren. En daarnaast was het een openbaring om te ontdekken dat het durven volgen van mijn aller grootste levensdromen mij zoveel innerlijke kracht en vreugde gaf dat ik er terug begon te stralen,… in plaats van aan zelfmoord te denken tijdens mijn meest zware eczeem periode. U had het me toen ik 8 jaar was immers verteld dat eczeem ongeneeslijk was, en op dat moment had de eczeem me letterlijk en figuurlijk, in alle facetten van mijn leven, neergesabeld.

Mijn eerste solo CD “Into resonance” is spontaan ontstaan tijdens mijn meest zware eczeem periode, zonder enige kennis van piano of muziektheorie, van 2002 tot 2010. Het is deze muziek, en de stilte tussenin de noten, die me op de meest donkere en uitzichtloze momenten verlichting bracht. Letterlijk en figuurlijk.

Ik kwam te weten dat creatieve expressie, via theater, dans, schilderen en muziek me hielp om in contact te komen met een gigantisch plezier en een grote innerlijke rust, en zo ook met het vertrouwen en geloof dat ik kon genezen, ook al zei u me dat dit niet mogelijk was.

Ook heb ik enorm veel geleerd over allerlei manieren om mijn lichaam sterk te maken, ook ter ondersteuning van mijn darmen en vertering: via specifieke vormen van yoga, lichaamsmassage en drukpunten. Ook al wordt in zuiver wetenschappelijke kringen beweerd dat dit allemaal larie en apekool is – inderdaad: er is larie en apekool, overal! In overvloed, ook in de medische wereld: remember de 220.000 tot 440.000 doden per jaar via medische fouten, enkel in de US.

Het is vooral een kwestie van te leren onderscheiden, en nu kijk ik naar de tastbare resultaten in mijn eigen leven, en niet naar wetenschappelijke studies op papier die ‘bewijzen’ dat dit alles niet werkt. Terwijl je makkelijk evenveel wetenschappelijke studies vindt die daar lijnrecht tegenover staan, maar die zijn dan volgens uw normen wellicht niet wetenschappelijk – ach, soit, dat is een hele andere discussie natuurlijk.

Als u interesse heeft, ik kan er u heel veel over vertellen, zoals ook de vele andere duizenden ervaringsdeskundigen. *Update: nog beter, luister eindelijk eens naar jullie artsen die wél een open geest hebben en wél het juiste advies geven aan patiënten! Jammer dat jullie net deze artsen dan aan de lopende band sancties en dreigementen sturen, wanneer ze niet in jullie protocollen-gareel lopen.

Google eens naar wetenschappelijke resultaten en bewijzen van creatieve therapie, muziek therapie, meditatie, yoga, drukpunten en alternatieve/natuurlijke gezondheidsondersteunende manieren, ook al zweert u bij de resulaten van andere studies (veelal gesponsord door de pharma) die het tegendeel aantonen. Of beter, experimenteer er met een open geest zelf eens mee, met de nodige dosis gezond verstand natuurlijk, dat is altijd waardevoller dan lettertjes op papier. Zo ben ik toch van mijn eczeem verlost, en veel andere mensen ook. Hartelijk welkom op één van mijn eigen concerten trouwens, beluister me gerust voor op Spotify. Muziek kan ook een medicijn zijn.

En toch ben ik u dankbaar, want door veel langer eczema patiënt geweest te zijn dan nodig, heb ik enorm veel geleerd over het leven, mijn gezondheid & creativiteit

Mocht u me meteen de juiste behandeling voor eczeem hebben voorgeschreven toen ik 8 jaar was, was ik misschien niet te weten gekomen dat ik mijn eigen dokter kon worden (Update* met behulp van een support network, en gepassioneerde specialisten en dokters die hun Eed wél ter harte nemen). Ik leerde dat ik uiteindelijk als enige op de hele wereld de meest geschikte expert ben in het leren luisteren naar mijn lichaam. Ook was ik wellicht geen muzikant geworden. En was ik nooit te weten gekomen dat creativiteit, muziek, zang en stem echt helend kunnen werken (of is ‘helend’ ook een verboden woord?). Yep, als er iets is, naast aangepaste voeding, een support network van mensen die je écht graag zien en blijven knuffelen (ook al zie je er niet uit) dat mijn leven ook gered heeft, is het creatieve expressie, en zeker dan klank en muziek. Specifieke oefeningen en technieken die me hielpen om via stem onverwerkte emoties los te laten; een cruciale sleutel in mijn genezingsproces, en iets wat ik alleen maar kon ontdekken door gigantisch veel dieper te durven kijken dan enkel en alleen de symptonen van de eczeem. Yep, dat allemaal ontdekken… ongelooflijke geschenken.

Ik weigerde om de anti-jeuk medicatie in mijn zwaarste eczeem periode in te nemen, want ik merkte dat het mij alleen maar verdoofde en moe maakte. En ik wist (of geloofde) dat ik enkel en alleen de echte oorzaken van mijn eczeem zou gaan ontdekken, door in contact te blijven staan met mijn lichaam, mijn pijn, mijn onverwerkte emoties. En bovenal: op het allerdonkerste moment in die eczeem crisis, toen ik zelfmoordneidingen voelde boven komen (een jaar lang elke nacht jeukend, krabbend wakker worden is geen pretje), leerde ik dankbaar te zijn voor de plekken op mijn lichaam die niet jeukten, en zo was er maar één: mijn neus.

Klinkt misschien melig, te simpel, of zweverig, maar ach, eerlijk, het kan me niet schelen wat u hiervan denkt – tenzij u een arts bent die ook met zijn hart kan luisteren. Ik ken mijn waarheid, en weet dat de kracht van dankbaarheid – en de daarbij gepaard gaande bio-chemische reacties in de hersenen, het hart en het lichaam – veel krachtiger is dan al de medicatie die ik in mijn leven tot nu toe heb voorgeschreven gekregen.

Oprecht, intens dankbaar zijn voor wat er wel is, op het meest gigantische kak-moment in je leven. Ik kon kiezen tussen gehoor geven aan mijn zelfmoordgedachten, of eens iets totaal anders gaan proberen – daar is de grootste moed voor nodig die ikzelf tot nu toe ken. En dat bracht de omschakeling, het moment dat het tij langzaam maar zeker begon te keren, en het licht in mijn ogen en huid stapsgewijs wederkeerde. Dan pas begon ik de echte uitwegen te herkennen en alles wat het leven mij aanreikte om genezing te vinden.

Mijn lichaam was mijn laboratorium en mijn geest mijn instrument

En dat alles heb ik niet in een boek gelezen, ook praat ik geen specialist na, leraar, schrijver of één of andere therapeut die me dit heeft verteld: ik heb het aan den lijve ondervonden en er naarstig mee geëxperimenteerd. In mijn aller ergste eczeem periode, in mijn late jaren twintig, moest ik bijvoorbeeld maar 1 voedingsmiddel eten waar suiker in zat, en ik had het vlaggen: al krabbend wakker worden in het midden van de nacht met een helse jeuk. Als u dit pas zou geloven wanneer ik het wetenschappelijk zou bewijzen, dan zeg ik u: kijk naar mijn foto`s, praat met me, ik ben het bewijs, net zoals er vele andere gelijkaardigen zijn die op dit moment in hun genezingsproces zitten.

Mijn lichaam was mijn laboratorium en mijn geest mijn instrument die alles onderzocht en uitprobeerde, net zoals bij uw voorgeschreven behandelingen die ik 10 jaar lang heb gevolgd. Maar om onder uw wetenschappelijke voorwaarden dit experiment opnieuw uit te voeren, en dus terug mijn oude voedingspatroon boven te halen met veel suikers, snoep, zuiverlproducten en bijhorende levenstijl, neen, daar pas ik voor, danku.

En ik weet het nog goed toen ik een heel zware eczeem jeukaanval kreeg toen we met vrienden een film aan`t zien waren. Omdat ik toen al een lange tijd uw zalf en medicatie had afgezworen, had ik de keuze: ofwel aan die jeuk toegeven en als een bezetene te beginnen krabben en er de komende dagen en weken de gevolgen van dragen – ofwel via een andere weg al die energie die wilde vrijkomen via de jeuk gaan kanaliseren. Wat ik op dat moment heb gedaan was de eczeem en de jeuk verklanken.

Wellicht klinkt dit zeer vreemd in de oren, en dat begrijp ik best! Maar u kent wellicht het gevoel dat u iets belangrijks hebt te zeggen tegen een patiënt, een collega, een goede vriend of uw partner. Onaangenaam nieuws, of iets dat u dient op te biechten. Iets dat op uw maag ligt, van uw hart moet. En kent u vervolgens het gevoel dat u ervaart nadat u het heeft uitgesproken? Wanneer u uw gevoel stem heeft gegeven? Opluchting wellicht, een soort van bevrijding, gevolgd door een grotere staat van innerlijke rust… .

Wel, ik heb ontdekt dat er manieren zijn om de stem niet alleen te gebruiken in communicatie met andere mensen, maar ook in gesprek met het eigen lichaam en diepe emoties. Dan hebben mijn universitaire studies in de communicatiewetenschappen, in België, Montréal en India toch nog nut gehad. In mijn geval vertaalde deze nieuw ontdekte vorm van communicatie zich als stem & klank leren geven aan eczema, aan jeuk, aan innerlijke onrust. Ik zonderde me af van mijn vrienden, en heb specifieke oefeningen toegepast waarbij ik die onuitstaanbare jeuk en de daarbij gepaard gaande innerlijke onrust ‘liet spreken’. Ik gaf de diepste pijn die ik in mezelf kon voelen eindelijk een stem, letterlijk. Na twintig minuten was de jeuk voorbij, en de volgende ochtend kon ik mijn ogen bijna niet geloven. Die eczeem plek zag eruit alsof ik er de vorige dag een potje cortisone zal had opgesmeerd, zo mooi dat die aan het genezen was. Maar nu wel met het grote verschil dat het duurzaam, natuurlijk en zonder bij-effecten was, in tegenstelling tot uw voorgeschreven zalf.

En ik blijf leerling voor de meester in mezelf, volg regelmatig nog een behandeling/coaching, ik doe opvolging, blijf mijn voeding bijsturen en verwelkom steeds nieuwe perspectieven. En het boeiende is, dat ik merk dat ik nu nog steeds beperkende emotionele, fysische en mentale patronen zie wederkeren die aan de grondslag van mijn eczeem lagen – maar ze worden minder en minder sterk. Nu geven ze niet eczeem als bij-effect, maar andere zaken die toen ook al aanwezig waren maar die ik nu pas kan zien omdat ik al een groot deel van die sh*t heb aangepakt. Het wordt mooier en mooier, met hier en daar af en toe een grote nieuwe uitdaging. *Update: en ondertussen is alles nog veel mooier geworden!

Beste Geneesheer, begrijp me niet verkeerd, ik zie het niet zwart wit, ik weet dat u veel fantastische dingen doet

Zoals ik in het begin van mijn open brief schreef; weet en zie dat u veel prachtige zaken doet, vele mensen echt helpt te genezen, pijn draaglijk verlicht en fantastische operaties en andere wetenschappelijke wonderen manifesteert. Mooi werk, dat meen ik uit de grond van mijn hart.

Maar ja, tussen de lijnen door leest en voelt u wellicht ook mijn (oprechte) boosheid naar ‘de medische wereld’, wat de behandeling van eczeem betreft. Het is nu eenmaal een wetenschappelijk kwantificiëerbaar gegeven dat ik meer dan 20 jaar met eczeem heb rondgelopen, en dat het pas echt is beginnen beteren, op een duurzame manier, wanneer ik vooral naar andere mensen begon te luisteren dan enkel u. Ik leerde vooral naar mezelf en mijn eigen lichaam luisteren.

En wat voor mij ook belangrijk is, is dat u weet dat ik niet verkondig de ultieme waarheid te bezitten, of een magische formule heb die eczeem in één, twee, drie kan genezen. Ook ben ik geen asceet die super strikt volgens ‘de regels’ leeft en zich alles ontzegt – al blijf ik op alle gebied lerende, om met vallen en opstaan de grenzen van mijn eigen lichaam, gezondheid en levensgeluk te verruimen.

Dus, beste Geneesheer, het is ok om met, bij wijze van spreken, uw hoofd tegen de muur te lopen en u keihard te vergissen, wat hier dan betreft de behandeling van eczeem (*Update: en van vele andere ziekten en gezondheidsklachten die u enkel symptomatisch behandelt) U kunt zich altijd herpakken, bijscholen, open staan voor andere perspectieven, en ophouden om dogmatisch te blijven vasthouden aan dingen die gewoon niet werken, of niet op een duurzame manier de oorzaak aanpakken. *Update: Denk even aan de honderduizenden DODEN die per jaar vallen door medische fouten en verkeerde medicatie – een beetje nederigheid en een vernieuwe open geest zou een welkome verandering zijn.

Wat vooral mijn boodschap vooral is, is dat er heel veel facetten zijn die dieper liggen dan enkel de symptonen van eczeem die u behandelt, en dat, wanneer je die echt aanpakt – afgestemd op de unieke persoonlijkheid, constitutie, fysiek, en het leven van de patiënt in kwestie – de eczeem stap voor stap en mogelijk zelf helemaal geneest. Als een samenwerking tussen klassieke en ondersteunende alternatieve/natuurlijke geneeswijzen.

Ik kan me perfect inbeelden dat voor sommige eczeem patiënten het goed mogelijk is dat één kleine verandering in de voeding of in de levensstijl hun genezingsproces al in serieus in gang zet, terwijl anderen misschien hun hele levensstijl drastisch dienen te herbekijken, zoals bij mij het geval was. Maar zoals altijd: stap voor stap voor stap, haast en spoed is zelden goed.

Een overzicht van alles wat mij geholpen heeft om van eczeem terug te keren naar een mooie, stralende huid

Als u echt benieuwd bent naar wat mij allemaal geholpen heeft, geef ik hier graag een kort en bondig overzicht – waar ik met alle plezier in de toekomst uitgebreid over zal schrijven. *Update: momenteel ben ik over één van deze elementen een boek aan het schrijven (blijf op de hoogte via mijn nieuwsbrief)

Voor mij persoonlijk was het genezen van eczema mogelijk via een totaalplaat van:

1. geloven dat genezing, verbetering mogelijk is
2. oprecht dankbaar zijn in je leven voor wat er wel is – te beginnen met het simpele feit dat je leeft (niet als een mentaal geiten wollen sokken concept, maar als een doorleefd gevoel)
3. van schuld & slachtofferschap groeien naar  de volle verantwoordelijkheid van je eigen leven opnemen, jezelf en anderen leren vergeven (met behulp van dingen die resoneren voor jou, zoals bv. familie opstellingen, (natuur)coaching, klanktherapie, soundhealing, creatieve therapie, EFT, bowen, hypnotherapie, psycholoog, sjamanistisch werk, orthomoleculaire geneeskunde … )En skeptische wetenschappers en anderen die beweren dit alles kwakzalverij is,… hen wens ik ‘s nachts een helende droom toe die 10 jaar lang duurt, waar ze worstelen met eczema of iets anders gelijkaardig… om dan te ontdekken dat ‘hun geneeskunde’ niet werkt…  om zo dan zoals mij en vele anderen met vallen en opstaan te realiseren dat er ook andere manieren naar gezondheid bestaan.
4. diep naar binnen durven kijken en, al dan niet met hulp van buitenaf, onverwerkte emoties/trauma`s ruimte geven en oplossen (met behulp van,… zie punt 3)
5. een goed aangepast (biologisch) voedingspatroon/diëet, en dus niet blindelings het ingelepelde gedachtengoed via standaard voorlichtingscampagnes volgen dat je dagelijks een glas melk, ettelijke liters water, vers fruit en rauwe groenten moet eten. Ik geloof niet in 1 oplossing voor iedereen, maar wel in individuele aangepaste voeding. Ik heb nog altijd enorm veel aan een combinatie van het polariteitsdiëet met licht makrobiotische inslag en aanvullingen – terwijl er andere mensen in mijn omgeving zeer goede resultaten hebben met enkel rauw voedsel, kwestie van jezelf te informeren en op een verantwoorde manier te experimenteren, al dan niet onder professionele begeleiding.
6. aanvullende therapieën volgen en doen die resoneren, wat mij gigantisch hielp was onder andere Bowen behandelingen, en hedendaags sjamanisme om het contact met mezelf, mijn lichaam, mijn diepste innerlijke en de natuur te versterken en herstellen,… (met behulp van,… zie punt 3)
7. regelmatig klank- en stemwerk voor emotionele stabiliteit en diepe innerlijke rust, lichamelijke kracht en verbinding met je hart, gevoel en intuïtie, met een eenvoudig instrument, met lekker zingen onder de douche ben je al vertrokken
8. overschakelen van kraantjeswater (dat vol met chloor en restanten zit van andere rommel) naar echt zuiver (gefilterd) water
9. indien mogelijk stoppen met alle soorten medicatie en die vervangen door natuurlijke varianten (onder begeleiding van een bekwame geneesheer, gezondheidsbegeleider)
10. een gezonde levensstijl op maat van jezelf creëren, in alle facetten
11. je leven grondig herbekijken, beroep, werk, hobbies, netwerken,… én leren invullen vanuit je hart, je plezier
12. een goede nachtrust creëren en doen wat daarvoor nodig is, in plaats van zoals bijna een miljoen Belgen die dagelijks niets aan hun onevenwichtige levensstijl veranderen en maar gewoon een slaappil nemen: je reinste waanzin als je het mij vraagt. Natuurlijk, als het niet anders kan, neem een slaappil. Ik heb het vooral over de verantwoordelijkheid van de medische wereld, die er in de eerste plaats dient op toe te zien dat mensen de volle verantwoordelijkheid voor hun eigen gezondheid terug in handen te nemen, in plaats van ze gemakkelijkheidshalve maar pillen en medicatie voor te schrijven.
13. ademhalingsoefeningen doen en op een nieuwe, gezonde manier leren ademen – waarbij de volkswijsheid ‘gewoon goed diep ademen’ zeker en vast waar is, maar dan is`t de vraag hoe je dat juist doet en opnieuw kunt aanleren. En ook hier is`t nodig goed na te gaan wie jouw een goede ademhaling kan aanleren. Informeer jezelf goed vooraleer je over te geven aan de lessen of expertise van iemand. Ademhaling is ook een groot thema in de workshop en trainingen die ik geef.
14. voldoende beweging voor een flexibel en krachtig lichaam, stap voor stap leren opbouwen, bijvoorbeeld via Yoga, meditatie, Tai Chi, Pilates, turnen, fitness,… waar er heel veel vormen zijn, en verschillende leraars, scholen, waar de ene – in mijn ogen – veel effectiever is dan de andere, ook hier hangt het af wat jij nodig hebt. Wat goed is voor de ene kan slecht zijn voor de andere. Hoe hoog kwalitatief diesel wel niet kan zijn, een auto met een benzine motor zal er niet mee rijden – net hezelfde gaat op voor voeding: voor de ene kan een appeltje voor de dorst meer energie geven, bij anderen net helemaal niet. Een kwestie van te leren wat goed voor je is – en ook dat die waarheid niet statisch is, maar veranderlijk.
15. tijd doorbrengen in de natuur, en blootvoets wandelen
16. ruimte voor creatieve expressie, dans, theater, muziek, schilderen,… jezelf ermee simpelweg amuseren, en vooral niet denken in termen van ‘ik kan dat niet’, ‘ik heb nooit kunnen dansen of schilderen of zingen,…’. Allemaal beperkende overtuigingen en illusies die je helemaal geen dienst bewijzen. Geniet er gewoon van, al doende. Ik heb ook nooit geleerd om muziek te maken, om te schilderen, te tekenen… kwestie van het gewoon te doen.
17. gezond sociaal, vriendschappelijk, liefdevol contact & veel knuffelen
18. vooral doen wat plezier geeft: je dromen en passie volgen, in plaats van als een kip zonder kop mee te draaien in de maatschappij en werk te doen dat geen plezier, noch voldoening geeft
19. en met als sleutel om dagelijks tijd en ruimte te nemen voor je gezondheid, je emotioneel, mentaal en spiritueel evenwicht,… van`t leven genieten, steeds meer en meer.

En het is niet omdat alle bovenstaande methoden, technieken en manieren ‘natuurlijk’ zijn, dat ze gratis zijn. Velen natuurlijk wel, maar ook daar is er een leercurve, en experten, ervaringsdeskundigen om van te leren. Ik heb talloze workshops gevolgd, zeer veel behandelingen en therapieën ondergaan, nieuwe aankopen gedaan, mijn voeding als prioriteit gezet in mijn uitgaven,… etc. En ook dat alles verandert en evolueert constant. Het is altijd een wikken en wegen, en voelen wat voor jou belangrijk is in het leven.

Staat u open om te leren van een ervaringsdeskundige, of leert u enkel uit boeken, wetenschappelijke studies en van uw collega`s, die niet persé de daadwerkelijke beleving en ervaring van de ziekte bezitten?

Ja, wat als iemand die geen officiële dokter is wel de nodige ervaringsexpertise heeft ontwikkeld, en veel nuttige informatie heeft over een ziekte, die mensen kan ondersteunen om zichzelf daarvan te genezen? Is het dan niet uw wetenschappelijke plicht, naar het algemeen welzijn én de volksgezondheid, om daar gehoor aan te geven? Om daar ten minste met een open geest, vanuit wetenschappelijke neutraliteit zonder vooroordelen, naar te luisteren? Om daaruit dan misschien wel nieuwe conclusies te trekken over de manier waarop u eczeem behandelt?

En neen hoor, ik heb zeker niet alles alleen gedaan en ja, voor mij was het een lange weg met vallen en opstaan. Met de nodige echte artsen & geneesheren op mijn pad die wél een open geest en hart hadden, voorbij jullie vastgeroeste protocollen. Ook heb ik verschillende nieuwe vrienden gemaakt, en enkele mensen zitten voor altijd in mijn hart. Waarbij het belangrijk blijft voor mij om waakzaam te blijven en zeer bewust te leven, want zoals ik zei speelt de eczeem, een zeer klein beetje, zeer af en toe nog eens als graadmeter – en dan verdwijnt die weer helemaal alsof er niets aan de hand was. Op een miniscuul plekje ter grote van een erwt. En net daarom geloof ik dat mijn ervaring andere mensen kan helpen om die weg van genezing veel korter te maken. *Update: we zijn nu 9 jaar later, en nooit echt nog lost gehad in alle eerlijkheid, zéér sporadisch, 1 keer op een jaar of twee, kleine ter-grootte-van-een-erwt-plekje op mijn lichaam misschien, wat ruwer/groffer/droger, maar NOOIT meer iets dat er uit zag als ‘eczema’. De graadmeter voor mijn gezondheid verandert en evolueert ook.

Eén van mijn tips voor mensen die te kampen hebben met eczeem: is om eczeem te leren zien als een mooie dankbare uitdaging, een geschenk, en niet iets dat kost wat kost moet bestreden worden. Ik weet dat het paradoxaal kan klinken, maar voor mij persoonlijk was dat één van de grote sleutels.

België is, in vergelijking met verschillende andere landen ontzettend conservatief wat betreft alternatieve / natuurlijke geneeskunde, maakt u het verschil?

En zeker, in mijn zoektocht naar genezing heb ik, naast allerhande fantastische 100 % natuurlijke gezondheidsondersteunende therapieën en systemen, zeker en vast enkele uitzonderlijke collega`s van u ontmoet die mij begrepen, en die echt luisterden, met een open geest, en mij zelfs ondersteunden via manieren die normaal niet uw klassieke geneesmethode thuishoren (de medische wereld is op dat vlak in België, vergeleken met zeer veel andere ‘ontwikkelde landen’ verschrikkelijk conservatief, en gedraagt zich soms alsof`t nodig is een heksen jacht te organiseren op al die alternatieve & natuurlijke genezers). Zoniet was de mogelijkheid tot genezing, of een veel effectievere behandeling van eczeem al lang uitvoerig aan bod gekomen in het nieuws, de media en in wetenschappelijke tijdschriften, en hadden al uw collega`s al een bijscholing gekregen om hen in staat te stellen eczeem patiënten op een effectievere manier te begeleiden in hun eigen genezingsproces.

Het gaat over methoden die u – in tegenstelling tot vele collega`s van u in het buitenland – bij wijze van spreken gewoon zou weglachen en banaliseren als onwetenschappelijk, onbetrouwbaar en onbewezen, zoals: meditatie, yoga, drukpunten, bepaalde voedingsadviezen en ondersteuning via klank, muziek en stem, wat één van mijn specialiteiten is geworden. En ja, daar is het, zoals ik reeds zei, nodig om het kaf van het koren te onderscheiden.

 En als universitair heb ik geleerd om dat op een zo wetenschappelijke manier als mogelijk, te doen. Maar natuurlijk, diploma’s maken de man helemaal niet, dat heb ik ervaren tijdens mijn 10-jarige reis toen ik van het kastje naar de muur werd gestuurd door ‘de medische wetenschap’.

Als u uw beroep echt serieus neemt en oprecht begaan bent met de gezondheid van uw medemens, dan hoop ik dat u uw verantwoordelijkheid daarvoor opneemt

Ok nu, om af te sluiten.

 U weet dit natuurlijk beter dan ikzelf, maar ik refereer er toch graag even naar: u heeft de eed van Hippocrates afgelegd, die u verplicht om uzelf aan bepaalde beroepsregels te houden. Die eed zegt onder andere: “Ik zal naar mijn beste oordeel en vermogen en om bestwil mijner zieken hen een leefregel voorschrijven en nooit iemand kwaad doen”.

Als u uw beroep en uw eed echt meent, dan hoop ik dat u uw oordeel over hoe eczeem te behandelen grondig herbekijkt. Dat u op onderzoek uitgaat, en van vele mensen, zoals ikzelf, leert die hun ziekte niet genezen kregen via de gewone klassieke geneeskunde, maar wel via een natuurlijke weg. Nodig me gerust uit voor een gesprek, ik wil al mijn informatie en ervaring dolgraag met u delen!!! Als ik het kan, kan iedereen het. En het draait hier niet om mij, om wat ik gepresteerd heb of “kijk eens wat ik allemaal kan”, nee, nee, nee. Het gaat over de (duurzame) gezondheid van ons volk, en de juiste informatie om daartoe te komen.

En ik ben alles behalve een alleenstaand geval, lees even alvast de vele reacties onderaan deze blogpost. En google, zoek op, vraag rond, spreek en u zal verbaasd zijn hoeveel zieke mensen die niet verder geholpen werden via de klassieke medische weg, maar het via een andere manier, of in combinatie met uw medicijnen, wel voor elkaar speelden. En als u het te druk mocht hebben, laat me iets weten, wanneer mijn boek klaar is stuur ik het u met alle plezier op. *Update: En spreek met al de dokters van wie u ondertussen de licentie heeft afgenomen! En geef hun licentie terug!! Stop jullie ridicule heksenjacht en de opkomende medische apartheid. 

“In ieder huis waar ik binnen treed, zal ik slechts komen in het belang van mijn patiënten”.

Ik wens dat u ook bovenstaande passage van uw beroepseed eert, en zoals ik het zie, het belang van uw patentiënten stelt boven de belangen van de pharmaceutische industrie, het geld. Een industrie die er jammer genoeg geen enkele baat bij heeft dat mensen hun eigen voeding, levensstijl en ingesteldheid als het allerbelangrijkste medicijn gaan zien, en niet de voorgeschreven medicatie waar zij zoveel geld aan verdienen. Tenzij ze het roer omgoeien, en daar een mooie nieuwe kans zien om de gezondheid, via allerlei voorlichtingscampanges, workshops en individuele coaching, nu echt terug te geven aan de mensheid. En natuurlijk, de pharma industrie, ook dat is geen zwart-wit verhaal, dat weet ik best.

In het oude China werd je als Geneesheer pas echt gerespecteerd wanneer uw patiënten niet meer terug kwamen, want dat betekende dat je de mensen echt genas, en hun gezondheid, over de gehele lijn, 100 % terug gaf in hun eigen handen. Daar kan de Westerse Medische Wetenschap nog heel wat van leren. Want hoeveel Belgen hebben hun slaap ondertussen uit eigen handen gegeven, en zitten aan de pillen?

En dat is wat ik bedoel. Het oude durven herbekijken, leren uit het verleden met de nieuwe informatie uit het heden. Zonder schuld, met een gevoel voor verantwoordelijkheid verder gaan, vanuit gelijkwaardigheid.

Geef gerust uw reactie onderaan deze blog post, ik ben nieuwsgierig.

Met hoogachting groet ik u,

Steven VranckenErvaringsdeskundige – Producer – Componist – Coach

ps: o ja, de enige reden waarom ik al die eczema foto`s heb genomen die u hier ziet, was omdat ik gewoon wist dat ik vroeg of laat zou genezen. Ik nam die foto`s om tastbaar bewijs te hebben, want anders zou u mij misschien niet geloven.

ps 2: Voor alle lezers die geen officiële geneesheer zijn, ben ik dus zeer duidelijk: bovenstaande brief is gericht aan de medische wereld. Ik ben geen dokter, en pretendeer dat ook helemaal niet te zijn. Heb jijzelf last van eczeem, en er iets is dat je zou willen veranderen aan je gezondheid, jouw behandeling, doe dat op eigen verantwoordelijk en in overleg met jouw geneesheer, huisdokter, specialist. Ik geef geen diagnose, noch therapie, dat is wettelijk voorbehouden aan geneesheren. Wat ik wel kan en mag doen, is advies verlenen, vanuit mijn ervaring. En je vanuit mijn specialisatie, klank- en stemwerk, zaken, oefeningen en technieken aanreiken die jouw conditie, ook mentaal en emotioneel,  kunnen ondersteunen – wat voor mij persoonlijk een onmisbaar element was en is – in alles wat ik daarnaast heb gedaan om mezelf van eczeem te bevrijden, en mijn algehele gezondheid te onderhouden en versterken..